Dan Brown "Kod Leonarda da Vinci"

Anaid

''Kod Leonarda da Vinci'' jest to czwarta powieść sensecyjna Dana Browna, thriller sprzedany w nakładzie ponad 80 mln egzemplarzy.

Opis książki:

Ofiarą popełnionego w Luwrze morderstwa pada kustosz muzeum Jacques Sauniere. Wezwany przez policję francuską Langdon odkrywa na miejscu zbrodni szereg zakonspirowanych śladów, które mogą pomóc w ustaleniu zabójcy, ale też stanowią klucz do jeszcze większej zagadki - niezwykłej tajemnicy sięgającej korzeniami początków chrześcijaństwa. Langdom podejrzewa, że zamordowany był członkiem Zakonu Syjonu, powstałego w 1099 roku tajnego stowarzyszenia strzegącego miejsca ukrycia bezcennej, zaginionej przed wiekami relikwii Kościoła - Świętego Graala. Do organizacji należeli m.in. Leonardo Da Vinci i Isaac Newton. Kustosz poświęcił życie, by strzeżony przez zakon sekret nie dostał się w niepowołane ręce. Teraz pozostały jedynie 24 godziny na rozwikłanie precyzyjnie skonstruowanej łamigłówki pozostawionej przez Saunier'a - inaczej tajemnicę na zawsze skryją mroki historii. Kluczowe elementy zagadki kryją się w najsłynniejszych obrazach mistrza Renesansu - "Mona Lizie" i "Ostatniej wieczerzy". Czy ścigany przez policje i bezlitosnego zabójcę Langdon zdoła ujść pogoni i dotrzeć do szokującej prawdy? Jego jedynym sprzymierzeńcem jest piękna Sophie Neveu, agentka policji, specjalistka od tajnych kodów i szyfrów, wnuczka Sauniere'a...

Co sądzicie o tej książce?
Dan Brown wzbudził u mnie tą powieścią szczery zachwyt, bo kocham książki z tajemnicą.
Według Opus Dei, (byłam na stronie) jest to powieść anty-katolicka, i ostro ją krytykują.
Moim zdaniem, to po prostu fajna książka. Wesoly

Daisy

Lubię. A nawet bardzo lubię.
Mimo, że niektóre fakty zawarte w tej książce były kłamstwem jak z Bydgoszczy do Pcimia i dwa metry dalej, ale to fikcja literacka, nu. Jednak trzeba powiedzieć - Dan Brown ma naprawdę świetne pomysły, które przelewa na papier w tak zgrabnej formie, że człowiek czyta tę książkę, czyta i się nie może jej naczytać. Takie małe uzależnienie, nad którym całkowicie nie mamy kontroli.
Sylas, Sylas, cóż tu można o nim powiedzieć? Musiał mieć naprawdę ładne, białe włosy. Ale przekonania miał jednak po części chore, nie biorąc pod uwagę tego, że należał do Opus Dei. Co jak co, ale stosowanie włosiennicy czy samobiczowanie jest nieco przerażającym rytuałem.
Nie powiem za dużo o Langdonie, ale z jego opisów stwierdzam, że jest całkiem przystojny. W niektórych momentach wkurzał mnie swoją głupotą (albo to było w Aniołach i Demonach?) i nielogicznym tokiem myślenia. Ale Sophie? Cudo. Cenię za piekielną inteligencję i śliczne oczy Audrey Tatou.
Nie bijcie, ale gdy tylku czytam o Bezu Fache, to widzę faceta w żółtym faruchu kucharskim, fachowo wyrabiającego bezy. Ahaha, takie małe dziwactwo.

Guilt

Przyjemna książka, genialnie napisana. Tak, że wręcz nie można się oderwać Mruga

Premit

Bardzo lubię tę książkę, czytałam ją z zapartym tchem. Ja także lubię książki z tajemnicą. Nie podoba mi się to, że tak bardzo ją krytykują pod względem religijnym.
Przecież to, że się przeczytało tę książkę nie musi oznaczać, że wierzy się w to co jest tam napisane.