[Fan-Fiction] Ciastkowa poezja

Pink_Muffin

Otóż, jakoś mnie naszła wena, po kilkakrotnym przesłuchaniu "Closer" Kings of Leon (<3). I... stworzyłam takie coś. Chyba można to nazwać... wierszem.
(Pierwszy raz stworzyłam coś podobnego, nie zdziwię się, jeśli uznacie to za kiepskie).

Po pierwsze, radzę przeczytać to sobie, słuchając "Closera" (serio, zróbcie tak, brzmi o WIEEEELE lepiej) i w rytm tej piosenki. Interpretujcie to jak chcecie.

Kiedy skończył się nasz świat
Widmowe chmury na nieboskłonie,
Wszak szklany on –
Och, niewiele jest wart.

Zamarzniemy tu od własnego chłodu,
Nikt nie spróbuje zatrzymać mordu?
Krwawe węże, w kopalni zrodzone,
Czy aby zmierzają w odpowiednią stronę?

Świat kończy się, gdy dotyk jej rąk,
Nie potrafi sprawić, byś odzyskał wzrok,
A światło z jego dłoni,
Nie przeżre paskudnej robaczej pogoni.

Nieprawdziwe potwory tak często nas nękały,
Ktoś jest temu winny, ktoś, kto we wnętrzu jest mały,
Strach powoli zwali nas z nóg,
Ciemność pożre resztki naszych snów.

Przyjaciele przeszli na niewłaściwą stronę,
Życie po Apokalipsie – na co nam królowie?
Nie cały potrafi świat unieść w powietrze,
Kiedy ciężki cement schnie na nikłym wietrze.

Brakuje nam czasami życia,
Ktoś ma coś jeszcze do ukrycia?
Otóż właśnie się odradzamy,
Czy nie lepiej byłoby podzielić losu Mamy?

Wielkie ekrany opowiadają o naszym świata końcu,
Mknij z kamerą, biedny gońcu.
Nie zrozumie nikt naszego cierpienia,
Kto nie zaznał w akwarium istnienia.

panna_Soren

No nie, ja się załamię. Uporczywie wmawiasz mi, że nic nie potrafisz, a CO TO JEST? Genialne. No i zauważ, że ja bym rymowanki nie ułożyła, nie mówiąc o takim wierszu.

Edilio

Cudo. To jest cudowne. Nie wiem, co mam jeszcze napisać, bo brakło mi słów...
Piękne.

Pink_Muffin

Hm, dzięki o.o Nie myślałam, że komukolwiek się to spodoba. A tymczasem gdzieś w czeluściach komputera znalazłam takie oto... cuśka. Mnie samej się nie podobają, ale cóż, czymś trzeba zapełnić ten temat >3 (to z kolei radzę czytać słuchając tego: http://www.youtube.com/watch?v=PJGpsL_XYQI)

1
Czymże jest
Istnienie?
Wąską nitką
W dłoniach
Nieodpowiednich.
Między ostrzami
Świeci
By powstać
I zniszczyć jedyną nadzieję.
By zgubić tych,
Co wierzą.
Zasiać panikę
By powstać.

Czymże jesteśmy
Jeśli nie wąską nitką?
Zasianą w światłości
Nie mającą się narodzić
ale powstać
z prochów przodków.

Jeśli nie linią
ziarnami
między śmiercią
a istnieniem.
Zacierając granicę
między dwoma siostrami.

2
Rozpoczęta era
Samotności
Pomoc
I ból
Potrzebuję cię
Do nienawiści
Do kochania
Potrzebuję cię do
zabicia
Do końca świata
By żyć
By umierać
Ostatni raz

Edilio

Jejku! To jest takie piękne! I jeszcze jak puściłam tą muzykę w tle... Cudeńko! Więcej! Więcej! Więcej!