[ Fan- fick] Potęga

Medium

Cudowne to jest. Astrid taka wojownicza i ten pocałunek na końcu normalnie brakuje mi słów. Strasznie się w to wczuwam, chyba aż za bardzo.

Rose

Zasłodziłam nie? Embarassed

Ale ja już tak mam- nieuleczalna ze mnie romantyczka. Postaram się trochę przystopować bo następny rozdział jest stanowczo O WIELE za słodki, nie da się tego czytać, więc muszę go przerobić. A wczoraj napisałam epilog....... Mruga

LovelyLie

Rose, może być słodko, nie chodzi o to, że przesłodziłaś.. Ja tam kocham romantyczne fragmenty. Wesoly

Kate

Ja też kocham romantyczne momenty.

A szczególnie gdy po tylu przejściach bohaterów, jest wreszcie upragniony Happy End. Wesoly

Rose

Happy end? Chmmmmm, no nie do końca..... ( zaciera ręce). Twisted Evil

LovelyLie

Nie zdradzaj nam zakończenia.. Wesoly

Ale proszę, nie rób masakry, happy endu też nie, lepiej coś po środku.. Czekam na nową część. Wesoly

Nefeid

Kate

Nie będzie szczęśliwego zakończenia? Nie!
Żart.

Przeżyje jakoś, pisz i nie zdradzaj końcówki opowiadania.

Rose

Wiecie co, nie czytajcie tego. Ja chyba jestem chora na umyśle, że to napisałam.

Sam

Czułem ją. Jej usta. Jej włosy łaskotały mnie w szyję. Była taka…żywa. Prawdziwa. Mogłem nawet usłyszeć bicie jej serca. A potem- gdy opowiadała mi wszystko, siedząc na moich kolanach- czułem te cholerne wyrzuty sumienia. Wyżerały mnie od środka. Jak mogłem być takim idiota? Astrid była kimś absolutnie nieporównywalnym z Taylor. Nie chodził o to, że była idealna- bo nie była- ale o to, że mnie kochała. Mimo wszystko. Bo kochać, to nie znaczy nie widzieć czyiś wad. To znaczy kochać kogoś właśnie za te wady. To nie znaczy mówić o swojej miłości. To znaczy okazywać ja , dzień po dniu , w drobnych gestach. To znaczy trwać przy sobie mimo wszystko. Nigdy nie zdołam o niej zapomnieć, a ona o mnie .
Cała historia jaka mi opowiedziała- kiedy Taylor z wrzaskiem uciekła z namiotu ( a raczej uciekłaby , gdyby Lana jej nie złapała, związała i zamknęła w samochodzie) , to wszystko co się wydarzyło było naprawdę niewiarygodne.
Ale nie przebiło tego, co było dalej.

Astrid

Usiadłam gwałtownie w śpiworze. Był środek nocy. Koło pierwszej. Byłam mokra jakbym właśnie wyszła z pod prysznica. Oddychałam ciężko. Miałam ochotę krzyczeć, krzyczeć z całej siły. Ale byłam niema jak ryba. Jedyne co mogłam robić to łapać rozpaczliwie powietrze. Pamiętałam. Musiałam komuś powiedzieć.
- Astrid? Wszystko OK.?- Lana. Popatrzyłam na nią.
- Nic nie jest OK. Przecież wiesz.
- Co ci się stało?
- Przypomniałam sobie, jak to jest być zmarłym.
Lana wyglądała, jakby ziemia usunęła jej się spod nóg. Upadła na trawę.
- Astrid, o czym ty mówisz?
Odsunęłam pasma włosów z twarzy i jęknęłam.
- Mówię, że wiem jak zakończyć ETAP. Mówię, że jako umarła, poznałam wszystkie odpowiedzi. Zapomniałam o nich, po zmartwychwstaniu. Mówię, że mój brat nie żyje, ale nie może odejść dopóki się stąd nie uwolnimy. – Lana chciała cos powiedzieć, ale uniosłam rękę.- nie pytaj dlaczego. Nie chcesz wiedzieć. Mówię, że żeby uwolnić się z ETAP-u musimy zniszczyć Gaiaphage. Trzyma nas tu jak w klatce, powoli opanowuje kolejne umysły i nas niszczy. Po kolei. Z dorosłymi nie dałby sobie rady.- słowa wypływały z moich ust, jak lawina, nie umiałam, nie umiałam ich zatrzymać.- Musimy go zabić.
- Jak ?- była wręcz nadzwyczajnie spokojna. W przeciwieństwie do mnie
- Musimy go wyciągnąć na zewnątrz. Pochodzi z kosmosu. Tam, do kopalnie, nie dociera światło. Ono jest dla niego zabójcze.
Lana pokręciła głową.
- Wiesz, gdyby ktoś spisał to, co właśnie powiedziałaś i gdyby to nie było nasze życie, zabrzmiałoby to kompletnie idiotycznie. Jak cholernie słaba powieść science- fiction.
Roześmiałam się:
- Trafiłaś w setno koleżanko. Tyle , że to jest nasze życie.

LovelyLie

Wspaniałe. No normalnie.. te przemyślenia o miłości.. Jak zwykle świetne. Chcę więcej!

Nicole

Chylcie czoła, oto geniusz...
To chyba było o Chopinie, ale kit xD
Nie no, Różyczko, to świetne. I część Sama (nie wiedziałam, że jest takim romantykiem

ma dużo Twoich cech, prawda? ;>) i część Astrid. No, spodziewałam się, że Genialna A. znajdzie rozwiązanie. Czekam na więcej :*

Medium

Cóż ten romantyczny Sammy bardzo mi się podoba, zresztą jak cały Twój ff. Astrid no jak zwykle genialna. Rozwiązanie wydaje się być dosyć banalne, ale takie właśnie są najlepsze. Widzę, że będzie jeszcze trochę akcji, przed mam nadzieje, szczęśliwym zakończeniem.

Nefeid

Proszę, proszę, proszę...

nie kończ.

Część fantastyczna. Te opisy są wspaniałe. Ciekawe rozwiązanie końca ETAP-u Jezyk

Elizabeth Colt

To jest piękne!

I to tyle, jeśli chodzi o moją prośbę o rozbudowane komentarze... -.-
Di.

Kate

Takiego końca to się nie spodziewałam... Czyli skończą ETAP?

Moim zdaniem możesz rozwinąć o jeszcze na duuużo rozdziałów.

Chyba, że coś się sknoci i Gaiaphage wszystkich zniszczy! Buhaha. xD Ale to by było nie fajne zakończenie.

Rose

Dużo teraz zmieniam . Postanowiłam pisać trochę inaczej i porozwijać parę nowych wątków. Zamiast walczyć ze swoją głupia skłonnością, do zaniedbywania wydarzeń na rzecz emocji, zamierzam się w niej trochę zatracić. Jak w tym króciutkim fragmenciku. Piszcie czy się wam spodoba.

,, Airplanes’’

Gwen

Niebo było takie piękne. Czyste, przez barierę widziałam gwiazdy. Gwiazd. Moja wielka obsesja, mój obłęd. Kiedyś chciałam zostać astronomem. Czy to możliwe? Nie wiedziałam . Ale w kochałam gwiazdy- nigdy nie są na wyciągnięcie ręki. Są nieskończenie odległe, a to oznacza ból , kiedy człowiek spogląda na nie- w górę. Leciutkie dygotanie serca. Można by nazwać je strachem, jeśli nigdy go nie przeżyłaś. Strach jest jak nóż. Nóż, który właśnie teraz wbijał mi się w pierś. Tak, bałam się. Plan Astrid i Sama był szalony. To przez Caina tkwiłam zamknięta przez miesiąc w piwnicy. To przez niego zginęła Chloe. Po za tym nikt nie wiedział gdzie jest. I jak niby mielibyśmy go przekonać , żeby nam pomógł? To nie miało sensu.
- Jak całe twoje życie.- zerwałam się na równe nogi. Zaczęłam się obracać wokół własnej osi.
- Zapomniałaś już o mnie?- strach chwycił mnie za gardło. To jakiś obłęd. Ty nie istniejesz. Jesteś tylko w mojej głowie! Miałam ochotę wrzeszczeć. Cichutki głosik. Jak dziecka. Głos który prześladował mnie od miesięcy. Siostry, którą zabiłam.

LovelyLie

Rose, chyba nie muszę Ci pisać, że chcę więcej?
Kocham ten ff. Za gwiazdy, za przemyślenia.. no i za nowy wątek, który nie będzie dawał mi spokoju.

Medium

Interesujące. Zabita siostra Gwen no i to żeby Caine pomógł Samowi. Mam nadzieję, że będzie się działo.

Nicole

Różyczko, sama zaczęłam się bać... Co wymyślisz! Czekam i nie trzymaj długo w niepewności... Piękne. Sama kocham gwiazdy ;*

Nefeid

Domyślam się, że z tą siostrą nie chodzi o Mimi?