[Fan-fick]Nic nie jest wieczne...

Carrot

Siedziałam niedawno, odrabiając lekcje. Nie mogłam się skupić i ciągle zerkałam na rysuneczek mojej kumpeli(przedstawia ludka z odciętą górą głowy, który trzyma swój mózg, prawda, że cudne?). No i wtedy wpadł mi do głowy pomysł na opowiadanie. Nie będzie to żadne dzieło sztuki ani nic na jakimkolwiek poziomie. To będzie po prostu opowiadanie nienormalnej dziewczynki, którą prześladuje mania tworzenia. Mam nadzieję, ze się totalnie nie załamiecie Jezyk

Na pierwszy raz coś krótkiego:

I znów to powróciło. Strach, ból, cierpienie w najszerszym znaczeniu jakie można sobie tylko wyobrazić. Zniszczone zdrowie psychiczne i fizyczne. Normalnie takie osoby są wysyłane do psychiatryka. Ale normalność, to dawno zapomniane słowo. I jeszcze, jeszcze… To było wręcz nieludzkie. Lucy wiła się na podłodze w kałuży krwi. Jej ciało reagowało samodzielnie. Mózg odbierał tylko pojedyncze sygnały.
-Nie próbuj ze mną zadzierać mała.- ten głos należał chyba… do Drake’a, tak to był on- Jeśli mnie wkurzysz, będzie jeszcze gorzej.
Chłopak odszedł, pozostawiając bezwładną dziewczynę na środku korytarza. Lucy zaczęła powoli odzyskiwać kontakt ze światem. Ból mijał powoli, zbyt powoli. Wspomnienia, coś co trwało przez bólem, tłoczyły się w głowie. Węszyła. Jak zawsze. Ale tym razem ją nakrył. Psychopata zrozumiał, że nie może jej ignorować. Może nie ma mocy, ale jest przebiegła. Jak widać nie wystarczająco.
Lucy usiadła opierając się o ścianę. Chciała pozbyć się tych zawrotów głowy. Jeszcze nie była w stanie wstać. Jej genialny plan nie wypalił. Jak mogła być taką idiotką?

I'm not hardcore

Mocne. Lubię mocne rzeczy. Bez mocy (brakuje nam tego Mruga

) i idzie do Drake'a? Taa, to jest dobre, choć krótkie.
Lubię to Ok!

Rose

Klikam: Lubię to!. Dużo krwi i fajny tytuł. Gwarancja sukcesu.
Ale masz dziesiaj twórczy dzień....

Buu! · Gość

Ja też klikam!
Więcej proszę. Ona w ogóle jest twórcza, Rose, zwłaszcza dzisiaj Jezyk

Nicole

Wow... Mocne. Taki Drakey, jakiego lubię- brutalny, psychopatyczny, ale w granicach jego normy, jeśli można tak powiedzieć Wesoly

Rozdział naprawdę mi się podobał. Tyle emocji. Szczerze, to zazdroszczę. I czekam na więcej.

Fire-mup

Przyznam, że opowiadanie mnie zaciekawiło, ale trudno mi się szerzej wypowiedzieć po pierwszym rozdziale Wesoly

Pisz dalej, czekam niecierpliwie. Wesoly

*klika*

Comatose

Krew, Drake.. jest moc xD
klik! Uwielbiam twoją manię twórczą! I zakazuje cię się jej pozbyć! Wesoly

Mimo, że mamy dopiero kawałeczek to wiem, że będzie świetne! Ja to po prostu wiem.

Wesoly

Ladriska · Gość

Wszystko z Drakiem jest fajne Mruga

. A to wyjątkowo bo naprawdę się mrocznie zaczyna w mrocznym klimacie... Klikam i czekam na cd.

Carrot

Dziękuje za te wszystkie miłe komentarze! Nie spodziewałam się tego! Tym razem też nie będzie za długie i nie będzie krwi. Ale spokojnie jeszcze się w tym temacie podciągnę Jezyk

Tym razem skupiam się bardziej na rozmyślaniach bohaterki.

Lucy doczołgała się do swojego pokoju w internacie. Dzieliła go ze Stellą, bardzo wścibską, ale i pomocną osobą. Nie były przyjaciółkami, ale lubiły się.
-Znowu! Skąd mam brać dla ciebie bandaże, plastry i…
-Poradzę sobie sama! Przecież nic mi nie jest.
Dziewczyna zobaczyła swoje odbicie w lustrze i zrozumiała, że jednak coś jej jest. Tym razem nie obędzie się bez pomocy pielęgniarki. Dlatego poszła do siostry Temple. Kobieta przywitała ją z uśmiechem. W sumie to nie pierwszy raz w tym miesiącu. Była naprawdę miła, ale cos ukrywała. Tak, Lucy to wiedziała. Tyle, że jeszcze się nie dowiedziała co dokładnie.
-Ile można?- zaśmiała się kobieta- Jeszcze trochę, a moja pomoc nie wystarczy!
-To tylko z mojej głupoty. Wielkiej głupoty. Teraz mam zamiar bardziej uważać.
Po wyjściu od siostry Temple, ruszyła przez korytarz rozmyślając. Nagle usłyszała krzyki. Rozpoznała głosy Caine’a i Diany. Jak zwykle się kłócili. Dziewczyna nigdy nie rozumiała ich relacji. Dlatego często ich śledziła. Tym razem zawahała się. A jeśli znów nie wyjdzie? Nie chciała kolejny raz oberwać. Ale pokusa była tak wielka… W końcu przyłożyła ucho do drzwi i nasłuchiwała.
-Jak mogłaś?! Po tym wszystkim…
-O co ci chodzi?! Znów sobie coś ubzdurałeś!
-Ja?! Ubzdurałem?! O nie! Przecież na własne oczy widziałem!
-A odczep się już ode mnie!
Usłyszała kroki więc szybko uciekłam za róg korytarza. Diana wybiegła z jednej z sal lekcyjnych. Zatrzymała się kilka metrów dalej i zaczęła płakać. Ona i płacz? Coraz bardziej to wszystko zaczynało zadziwiać Lucy. Rozważała opcję podejścia do dziewczyny, ale od razu odrzuciła tą propozycję. Mogłaby tylko pogorszyć swoją sytuację. Walcząc z pokusą dalszych obserwacji, pobiegła do swojego pokoju. W nim czuła się względnie bezpiecznie. Stelli nie było więc nie musiała się jak zwykle tłumaczyć. Zaczęła rozmyślać. A gdyby tak postawić się Drake’owi? Może i było to samobójstwo, ale Lucy uwielbiała ryzyko. Chore ryzyko. Taki defekt psychiczny. Dziewczyna rzuciła się na łóżko i włożyła słuchawki do uszy. Jej umysł wypełniła muzyka. Jej ulubiona. Nagle zerwała się pod wpływem nagłego pomysłu. A gdyby tak napuścić na siebie Caine’a i Drake’a? Nigdy tak o tym nie myślała. Chociaż tak naprawdę co by jej to dało? Najwyżej tyle, że zajęci sobą, nie zważaliby na jej podchody. A ona kochała szpiegować. Im bardziej niebezpieczny jest cel tym lepiej. Teraz wystarczyło obmyślić szczegółowy plan działania i już może się przygotowywać do roli detektywa.

Buu! · Gość

Mhmmmm, co ja mogę napisać? Ślicznie, i prawdę mówiąc bardziej ciekawie niż w pierwszej części, po prostu intrygująco...

Perc

Taki lekki, przynejmny fanfick. Odmienne spojrzenie na losy bohaterów z perspektywy kogoś innego, osobiście mi się to podoba. I fajny język, szybko sję czyta. Podoba mi się to, fajne. Nie jakieś cudo, ale też nie szmira. Fajne i koniec! xd

Comatose

Mówiłam, że będzie świetne! I jak widać miałam racje Mruga

Świetne, genialne.
Chciałabym mieć taką manię twórczą. Daj mi jej trochę xD

Ladriska · Gość

Zaczyna się robić ciekawie. Nic nie wiemy na pewno;). Umieram z ciekawości - co się stanie z Drakiem, o po poszło Dianie itd itd. Czekam.

invisible.

świetnie ! druga część lepsza od pierwszej, czekam na ciąg dalszy.

Nicole

Coraz bardziej się wciągam w to opowiadanie. Jest niesamowite. Czekam na dalsze części :*

sunshine

Błagam Cię o kontynuację, ja chcę wiedzieć co zrobiła Diana. Jezyk

Wspaniała fabuła i pomysł.

panache

Carrot

Bardzo dawno mnie tutaj nie było. Jakoś pisałam inne opowiadania, a do tego nawet nie zajrzałam. Poza tym zrobiłam sobie dość długi odwyk od forum. Dzisiaj jakoś mnie wzięło na tworzenie więc pojawia się nowa notka. Przeczytawszy wcześniejsze części załamałam się jak mogłam wymyślić coś tak kiepskiego. Teraz postaram się to jakoś naprawić, ale pewności nie mam, że mi wyjdzie. Rozwinę to trochę dziwnie, ale taki mam zamysł

Korytarz był ciemny i cichy. Każde uderzenie serca brzmiało jak gong. Lucy próbowała iść najciszej jak się da, jednak coś jej mówiło, że to nierealne. Ręce drżały jej ze zdenerwowania i strachu. Znów śledziła, to stało się jej chorą obsesją. Jak heroina dla ćpuna. Za ofiarę obrała sobie Dianę. Ta dziewczyna nawet nie zdawała sobie sprawy jak łatwo za nią iść niezauważonym. Zero zapobiegawczości.
***
Jeden zakręt, drugi i wreszcie te drzwi. Chyba mówił o tej klasie. Oby tylko nikt ich nie znalazł. Wtedy wszystko ległoby w gruzach. Nie miała pojęcia co podkusiło ją do czegoś takiego. Uczucie? Czy w ogóle można je nazwać prawdziwym? A kiedyś darzyła nim kogoś innego. Tylko wówczas nie posunęła się do wyjawienia tego nawet samemu zainteresowanemu. Teraz jak głupia wierzy w happy end. Ludzka naiwność nie zna granic. Po prostu daje się wykorzystać.
***
Obiekt jej obserwacji zatrzymał się przed drzwiami. Patrzyła, ukryta za rogiem, jak one otworzyły się i jakaś umięśniona ręka wciągnęła Dianę do środka. To nie było możliwe! Przecież ona i Caine… To dlatego się kłócili. On wiedział. Jednak chyba nie wszystko. Chyba miał jeszcze złudną nadzieję, że jego ukochana będzie naprawdę jego. Lucy postanowiła dowiedzieć się więcej. Ryzykowanie życia było najlepszym zajęciem na świecie. Przyłożyła ucho do drzwi i nasłuchiwała. Nie dało jej to zbyt wiele, więc następna w kolejce była dziurka od klucza. To co w niej zobaczyła, zmroziło jej krew w żyłach. Diana i… Drake. Całowali się i nie mieli pojęcia, że ich sekret już nie długo pozostanie sekretem. Dziewczyna zaczęła uciekać. Biegła przez korytarz nie zważając na to ile hałasu robi. Podczas szalonego pędu zastanawiała się tylko nad tym czy powinna powiedzieć o wszystkim Caine’owi, czy jednak warto zachować to dla siebie tak na czarną godzinę. Tyle, że nie narażała się na tortury, aby tylko ona o wszystkim wiedziała. Poza tym zaczynała się przyzwyczajać do pięści Drake’a i telekinezy Caine’a.
-Hey! Lucy!
O nie, to był on. Soren krzyczał abym się zatrzymała. Nie miała wyboru. Odwróciła się szybko i rzuciła tylko krótkie:
-Co?!
-Widziałaś Di…
-Tak!- przerwała mu- Widziałam nie tylko ją.
Po tych słowach dziewczyna uderzyła o ścianę pchnięta niewidzialną siłą. Spowodowało to u niej salwę śmiechu. Podniosła się i kpiąco spojrzała na swojego towarzysza.
-Jesteś naiwny i głupi. Ona nie czuje do ciebie już nic oprócz prawdopodobnie nienawiści. Nie licz, że to się kiedykolwiek zmieni.
-Mylisz się!
-Ja się nigdy nie mylę.- wstała i już zamierzała odejść gdy wpadł jej do głowy pomysł- Sala 57 jeśli chcesz wiedzieć.

panache

Świetne! I chyba rzeczywiście lepiej napisane niż wcześniejsze. Mam nadzieję, że teraz będziesz częściej dodawać nowe fragmenty Mruga

Czekam z niecierpliwością.

sunshine

Genialne! myślałam, że już tego nie skończysz! Uwielbiam Lucy. No i Diana z Dreakiem? Mruga

Pisz dalej!