[fan-fick] Gdybyś wiedział...

Buu! · Gość

Dziękuję wam wszystkim Zawstydzony

Cóż. Krótkie. Bardzo. Jeśli chodzi o tą kreskę: _________ to chodziło mi o to, że właściwie powinnam to dodać osobno, aczkolwiek jszcze krócej by było, a jak już się wyżyłam artystycznie to macie.
I tak mnie głowa boli=zniosę każdą krytykę. Byle konstruktywną i uzasadnioną.
A, macie. Co będę przedłużać.

Francesca
Otwieram oczy i zastanawiam się co się dzieje. Kolejny zły wybór, ponieważ zaraz przypominam sobie wszystko. Jestem idiotką- myślę, ale na to nie mogę już nic poradzić. No więc… obecnie znajduję się na kocu, którego rąbek Drake ściska w jedynej ręce. Jestem ciągnięta. Ciekawe jak daleko już zabrnęliśmy, nie poznaję części korytarzy. Powoli unoszę się na łokciach i świat wiruje mi przed oczami. Niedożywienie, strach i ból ewidentnie łączą siły by mnie pokonać. Ale nie ma tak łatwo.
-Wygodnie ci?- warczę do swojego oprawcy.
-A wiesz, że nawet tak- syczy, gwałtownie przyspieszając.-Szkoda, że nie możesz wstać. To tylko jakieś sześć stopni.
Głową owiniętą w koc tłukę o kamienne schody. To nie boli. Po prostu odpływam.

Gloria
-Nie bawię się tak…- mruknęłam kątem oka rejestrując całą akcję z Ines. Liczenie, panika, krzyki, omdlenia. Już po wszystkim. Idziemy dalej, Ines mnie dogania. W jej obłąkańczym spojrzeniu widzę tylko liczby.
-Już nie długo- uspokajam, ale za późno. Piszczy i wbija mi paznokcie w rękę. Pierwsza podbiega Tatiana, za nią Karen i Laura. Postanawiam działać, bo w obecnym tempie dzisiaj do Perdido nie dojdziemy, a przecież to jeden, może dwa kilometry. Podnoszę Ines i przerzucam ją sobie przez ramię.- Możemy iść?
-Ale, zostaw ją! Coś się jej może stać.- piszczy Laura.- Może zemdleć!
-Wreszcie zauważasz jakieś pozytywy- mówię spokojnie. Prawie spokojnie. No, dobra. Warczę.

Francesca
-Wiesz, jeżeli nie dożyję celu naszej podróży, to przekaż bratu, że albo jest zupełnym kretynem, albo…
-Przekażę-przerywa mi szczerząc zęby w rekinim uśmiechu.- Taaaak, przekażę.
Znowu zamykają mi się oczy. Jak w transie. Dotykam własnej skóry w nadziei, że może mi to pomóc, ale nie. Ostatnim przebłyskiem świadomości rejestruję ostry zapach mokrego betonu.
___________________________________________________________
Francesca
-Co jest?- podnoszę jedną powiekę. Drugą.- Co jest, do diabła?
Nikogo nie ma w pokoju. Chyba.
-Obudziłaś się?- a jednak. Ktoś jest. Super, naprawdę.
-Nie. Zdecydowanie NIE.
-Aha. Poczekam- kobiecy, chłodny głos. Może jednak nie taki chłodny. Zaraz, no. Drake nie jest kobietą. I raczej nie czekałby aż się obudzę. I raczej… raczej wcale bym się nie budziła.
-CO JEST?!
-Co: co?- idiotyczne pytanie. Na które zresztą można odpowiedzieć w jeden tylko sposób. Niecenzuralny. Ale nie dam się sprowokować. Nie ma tak dobrze.
-Phrr- warczę słysząc śmiech. Chyba czas przekręcić głowę i ujrzeć jego źródło. Więc…
Nie, no. Naprawdę, szybciej byłoby mi dać się zabetonować.

Comatose

Tak jak już mówiłam. Buu! Jest świetne, cudowne! Czekam na dalszy ciąg. Szczerze mówiąc ... czekam z niecierpliwością Mruga

Rose

Pogubiłam się. Ale co tam. Nieważne. Jest świetnie.

Carrot

Co ja mogę powiedzieć? Po prostu cudownie! Jak zwykle zresztą. Talencik masz i to jaki. Pisz szybko next bo jak nie to cię dopadnę w szkole Jezyk

I'm not hardcore

Obiecywałam sobie, że skomentuję. No i komentuję. Gloria wymiata. Ines jest boska. Reszta cudowna. Buu! jest geniuszem. Jestem beztalenciem.
Dziękuję za uwagę.