[Fan-fick] Dom Mroku

Comatose

Jasne, że można dołączyć. Im więcej tym lepiej. To co z tym FanClubem? ;>
A w samozachwyt jak wpadniesz to trudno. xd

A właśnie. Perc, jak ma nazywać się wydawnictwo, które założę żeby wydawać Twoje książki? Jezyk

Perc

Heh, te komentarze są niewiarygodne.
Naprawdę wielkie dzięki Wesoly

sunshine

Proponuje Percosuuuuuuuperksiążkaprzeczytajbojaknietobędzieszzałowałżenieprzeczytałeśsuuuuuuuuuuuperksiążkiperca. Hę?

Comatose

Fajne, fajne, ale długie. Na rynku się nie przyjmie. Wsciekly

Wymyślmy coś krótszego i równie fajnego. Jezyk

Ale żeby nie off-topować to:
Perc, kiedy kolejne rozdziały?
Ja sobie to wydrukuję, gdy będzie już skończone i włożę do koszulek i do takiego dziwnego czegoś i będę wielbić, hołdy składać. Wesoly

I będę czytać na okrągło.

Perc

Wiem że dwa dni aż nie było, ale jutro raczej na pewno już będzie. Mam pomysł (najlepsze pomysł są w wannie! Obmyśliłem tam całą fabułę

)

LovelyLie

Perc, To dobrze.. Bo jak Cię porwiemy to wsadzimy Cię do wanny i będziesz pisać dalej! Twisted Evil

Perc

A więc sorki że taki czas nie było, no ale jak miałem wenę to nie miałem pomysłu, a jak miałem wenę to nie mogłem tego ubrać w słowa, ale po kilku innych kąpielach na reszcie coś wyszło

Dedykuję to wszystkim co mnie komentują pozytywnie i im się podoba, tym co nie też - to wy mnie motywujecie do pisania i piszę to dla was.

Rozdział 5 – Dyskoteka

Miejski szpital, następny dzień

Alicję obudziły pierwsze promienie słońca, wpadające do pokoju przez otwarte okno.
Z początku była lekko zdezorientowana, usiłując wydobyć z głowy jakąś myśl. Nie ruszała się i próbowała o niczym nie myśleć gdyż wiedziała, że sen bardzo łatwo jest zapomnieć. Jednak po chwili zaczęły jej się przypominać strzępki wspomnień.
Jakaś dziewczyna, ludzie, medalion.
Medalion.
Wszystko już pamiętała. Tak, medalion. Ale jak to możliwe?
Przecież sen pochodzi z podświadomości, skrytych pragnień, marzeń. A Alicja nigdy w życiu nie widziała tej dziewczyny, czy innych znajdujących się tam osób. Jedyne, co łączyło ten sen z jej światem to ten medalion. Alicja starała się o nim nie myśleć, gdyż starając się sobie wszystko logicznie wyjaśnić, spoczęła na niczym.
To stało się naprawdę. Naprawdę życie opuściło jej ciało, gdy GO założyła. I nie dało się tego w żaden sposób wyjaśnić.
Klątwa. Czy to możliwe, by nad medalionem ciążyła klątwa? Czy w ogóle to wierzyła?
Przetarła oczy. Za duży natłok myśli. Dotknęła wyświetlacz telefonu, wprawiając urządzenie w ruch, po czym spojrzała na cyfry w prawym dolnym rogu.
8.26
Rozprostowała ręce i ziewnęła.
Czas wstawać.

***
Hotel Prim, ten sam czas

Cade niespokojnie spał, cały czas intensywnie myśląc.
Klątwa? Nie, nie wierzył w takie rzeczy.
Choć może … ?
Co się dzieje z Alice?
Alice. Tym imieniem nazywał ją w snach. Często zastanawiał się, czy Alicja myśli o nim tak samo, jak on o niej.

***
Hotel Prim, pokój Ethana, kilka godzin później

- Musimy coś ustalić, Alicjo. Dopóki nie dowiemy się, co to jest i jak działa, nie zakładaj go – powiedział Cade, po relacji Alicji o jej śnie.
- Jakaś królowa? Ale czego? – odezwał się Artur.
- Często wspominali o jakiejś planecie … to możliwe? – spytała Alicja.
- Nie zapominajmy, że to tylko sen – powiedział Cade spokojnie. – Prawda, ostatnio dzieje się dużo dziwnych rzeczy, ale nie zapominajmy trzeźwo myśleć.
Z rozmowy wyrwał ich nagle dziwny odgłos.
„Jesteś zajebisty”
Po chwili odgłos się powtórzył, aż nagle przerwał go Ethan, szybko sięgając do kieszeni.
- Sorki, to mój telefon … - powiedział i przyłożył komórkę do uszu. – Halo? Hej, stary! Tak, mamy jeszcze 5 dni przerwy, a czemu pytasz? Aha? Aha. Serio?! Jasne, że będziemy! Jeszcze pytasz? Hah, nara. – powiedział i rozłączył się. – Ludzie! Jesteśmy zaproszeni na imprezę u Jimmy’ego!
- Kiedy będzie? – spytała Jamie.
- Jutro wieczorem! Będzie tam całe Los Angeles, nawet sławy!
- Nie lubię takich imprez – odezwała się Samanta. – rzadko puszczają punk-rocka.
- Ale leci pop – powiedział Ethan, znacząco ruszając brwiami. – Idealna muzyka do tańca.
- Ooo, ale słitaśnie! Ubiorę moją różową spódniczkę! – pisnęła cukierkowym głosem ironicznie Samanta.
- Ale idziemy wszyscy, nie? – spytał przyjaciół Ethan. – Cade?
- Eee mogę … - powiedział, drapiąc się z zakłopotania po karku.
- Alicja?
- Jasne, czemu nie? – Ona, w przeciwieństwie do Cade’a, idealnie zakłopotania ukryła.
- Jamie?
- Jasne! Uwielbiam imprezy.
- Artur?
- Spoko.
- Samanta?
- Ugh … Niech będzie …

***
Następny dzień, wieczór, pod klubem.

Spóźniają się – powiedział nerwowo Ethan. – Spóźniają się na największa imprezę na świecie!
Wszyscy, Cade’a, Ethan i Artur stali pod wielkim logiem „Music Rlz”. Zaraz miała zacząć się dyskoteka.
- Spokojnie, to dziewczyny … na własną egzekucję by się spóźniły, chcąc ładnie wyglądać – zaśmiał się Artur.
- Umówiliśmy się tutaj wpół dooOoOo – zaczął znowu Ethan, ale urwał, widząc zbliżające się szybkim krokiem Alicję, Jamie i Samantę. Wszystkie wyglądały olśniewająco.
„Ciekawe jak długo musiały torturować Samantę, by włożyła coś takiego …” pomyślał.

***
Brak współrzędnych.

Tajemniczy mężczyzna cały czas wpatrywał się w ekran Lokalizatora. Tym razem jeden z obiektów się nie przemieszczał, ale już wcześniej odkrył, że raz pojawiał się tu, a raz gdzie indziej i było na to tylko jedno wytłumaczenie – ktoś już go znalazł.
A może jeszcze gorzej.
Od czasu tego odkrycia starał się namierzyć tę osobę, i udało mu się.
Była w Los Angeles.
***
- Wyglądacie … wow – zdołał wykrztusić Artur.
- Dzięki – odpowiedziały zgodnie Alicja i Jamie.
Cade cały czas wpatrywał się w Alicję. Ubrana była w czerwoną sukienkę, co z połączeniem z długimi, czarnymi włosami dawało wspaniały efekt. Najbardziej jednak hipnotyzowały oczy. Piękne, zielone oczy …
- Cade? Wszystko w porządku? – spytała.
- A … tak. Wyglądasz … ładnie.
- Taa … Ty też całkiem spoko. – odpowiedziała z uśmiechem.
- To wchodzimy? – spytał Ethan.
Wszyscy kiwnęli głową i weszli do klubu.

***
Mężczyzna w kapturze, odkąd dowiedział się, gdzie przebywa osoba i przedmiot, oczywiście jak najszybciej się tam znalazł.
Wynajął pokój hotelowy i czekał na odpowiedni moment. Prawdopodobnie znalazł właśnie kolejnego kolekcjonera. A nie lubił konkurencji.
Śledził osobę od kilku dni i najczęściej znajdowała się w pewnym hotelu. Chodziła również po sklepach, całym mieście. Raz przyszło mu do głowy, że to zwykła nastolatka.
Cha, cha. Dobre.
Wpatrywał się w ekran Lokalizatora. Osoba właśnie zmierzała gdzieś, a był wieczór.
Czas wkroczyć do akcji.

***

Samanta wyraźnie nie odnajdowała się na tej imprezie. Nie jej klimaty. Nie znosiła popu. Wsłuchała się w muzykę.
Ta, znowu jakieś szmirowate piosenki miłosne. I jak można tego słuchać?
Przyjrzała się ludziom. Wszyscy tańczyli, uśmiechali się. Niektórzy się przytulali, a nawet całowali. Fuj.
Nagle muzyka się zmieniła. Zaczął lecieć wolny kawałek „Just the girl” i tekst wydawał się dziewczynie podejrzany.
Potem leciała inna piosenka, ‘Kidnap my heart”, prawdopodobnie tego samego zespołu.* Ciekawe kto zapodaje muzykę, pomyślała.
Po kilku innych utworach już nie mogła wytrzymać, ledwo powstrzymując atak złości. Jednak gdy zaczęła lecieć „Sexualna, niebezpieczna” już nie wytrzymała i poszła szukać DJ-a.
- Ethan?!?!
Tak, to prawda. Przy konsoli stał średniego wzrostu chłopak ze słuchawkami na uszach, gibając się w rytm muzyki.
- Ethan?! Co ty to robisz?!
- Ja też Cię kocham!
- Co?
-Zdjął ogromne nauszniki.
- O co chodzi, mała?
- Możesz przestać puszczać TĄ muzykę?
- Hm … a może wolisz taką?
Kliknął coś na maszynie i nagle zaczęła grać wolna ballada miłosna rodem z Titanica.
- Jakże nastrojowo, co nie? – powiedział i oparł się łokciami o konsolę, wychylając się do przodu i nastawiając usta do pocałunku.
Samanta dobrze wymierzyła i …
- Aua! – krzyknął Ethan, ocierając obolały nos, który przed chwilą zetknął się z pięścią dziewczyny.

***

Tajemniczy mężczyzna szedł ciemnymi uliczkami, zmierzając w kierunku punktu na małym urządzeniu, który pikał coraz częściej. Tak, już blisko.
Wyszedł zza ciemnego zaułka i po chwili marszu znalazł się przed celem.
Przed klubem „Music Rlz!”

Star

To jest genialne! Po raz setny to powtarzam, ale naprawdę.
To jest cudowne i genialne! Ta impreza. Jedna z lepszych części, ale pisz szybciej, bo spać nie mogę xD
Niecierpliwie czekam na kolejne części!
Naprawdę nie pojmuję jak mogłeś napisać coś takiego! Co z wydawnictwem?

Ja to chcę mieć w domu! Narazie mam wydrukowane. Oblepię sobie tym ściany i będę czytać i czytać i czytać i czytać xD
Pisz Perc!
(przesadziłam z wykrzyknikami... trudno)

LovelyLie

Aaaaa PERC! Ja chcę do fanclubu! A rozdajesz może autografy? :>

Nie wolno przerywać w takim momencie! Nie wolno, no!
Jak zwykle genialnie wprowadzasz napięcie. Ja też sobie wydrukuję i będę to czcić. Powieszę sobie w pokoju zaraz obok plakatu Johnny'ego Deppa. xD
Jesteś mega. Sorki, że tak mało konstruktywnie, ale nie wiem co napisać. Wow.

Gaia

Mistrzu Mój!
To będzie dramatyczna przemowa.

To co tworzysz, jest PRZEGENIALNE. Idealnie łączysz humor z akcją i napięciem.
Mnóstwo świetnych cytatów. Uwielbiam Cade`a i Ethana. (Świetne imiona im wybrałeś, niczym tak dobre jak David

)

Drukarka pracuje. Popieram pomysły dziewczyn. Załóż fanklub i rozdawaj autografy. (O, widzę, że sprawa już załatwiona).
Cudo. Pisz dalej. Ja chcę dedykację. Chyba, że nie zasłużyłam Wesoly

.

Star

Autografy! Ja muszę mieć. Jak wydasz książkę, to przez tłum fanek nie będę się mogła do ciebie dostać xD
Pisz dalej, bo nie myślę o niczym więcej tylko Dom Mroku, Dom Mroku, Dom Mroku...... *30 minut później*
Dom Mroku jest cudowny! Jak to ujęłą Gaia jesteś Przegenialny. Posłużę się cytatem z pewnej serii książek.
- Więc niech wysoki sąd zwraca się do mnie "wasza genialność" - FNiN BM by Rafał Kosik
Więc teraz ja będę się do ciebie zwracać "wasza genialność".
Wiem, że piszę już drugi raz dzisiaj, ale czytałam to poraz kolejny (pomijając wydruki...) i nie mogłam się powstrzymać.

Perc

Gdybym wydał tą książkę, na pewno nie zapomniałbym o was. Bo zawsze jak czytam te komentarze, to mi się aż chce pisać dalej. Jesteście strasznie mili.
Na pewno, jakbym wydał każda z was dostałaby darmowy egzemplarz z autografem Wesoly

Dziękuję wam za wszystko.

LovelyLie

Nie ma za co. Mruga

Po prostu świetnie piszesz, więc my tylko mówimy (piszemy?) prawdę, a poza tym miałeś na starcie dodatkowe punkty za nazwanie bohatera Ethan (Nakamura! Kocham go! No i Ethan ze "Straży"). ;>
Haha, kiedyś, jak już będziesz pisarzem to będę się domagać darmowego egzemplarza. xD
P.S: Ja też chcę dedykację! Ja teeż! Wesoly

*wybiega z tłumu wielbicielek*

Comatose

PEEEEERC! Kocham Cię za to opowiadanie!
Wydasz książkę w moim wydawnictwie! Tylko jak ja je nazwę? *spada ze schodów łapiąc się za głowę i krzycząc, że opowiadanie Perca jest przegenialne, i że nie może doczekać się kolejnych rozdziałów*

Drukuję! *włącza drukarkę*

Ej, ja chcę Twój autograf! Wiem! Jak będziesz odpisywał na list ode mnie to chcę go z autografem! *oczka kotka ze Shreka*
O, ja tak jak Gaia chcę dedykację! Byłam grzeczna. *patrzy błagalny wzrokiem, który obiecuje, że jeżeli zrobiła coś złego to wszystko naprawi i jeżeli była niegrzeczna to już nie będzie*

Gaia

Percy, powiedz mi coś na pocieszenie, bo...wiem, że to głupie...ale wśród tych wszystkich fanek zaczynam się robić zazdrosna.
Przestań tak świetnie pisać, przegeniuszu.

Już nie jestem zazdrosna :> przypomniałam sobie, że planujemy zostać wielkimi celebrytami

.

Angella

Świetny rozdział <3 Pisz szybcieej!
Informacja dla pozostałych fanek: tworzę komiks na podstawie tej powieści! Jutro* powinien się ukazać pierwszy kawałek Wesoly

*W sumie to już dziś Wesoly

Rose

Kocham Samanthę!
A teraz biję się po twarzy, zeby jakoś odpokutować brak komentarzy z mej strony. Reszta już powiedziałą wszystko, co trzeba.... Mi za dużo niestety nie zostało.... Oprócz tego, że masz kolejną, wiernż fankę!

Megumi

Perc piszesz genialnie, co równa się u mnie z maksymalnym zatraceniem w Twojej historii

. Jesteś po prostu ge-nial-ny!! Czekam na kolejną część Wesoly

Puma

O matko, Perc! Ty jesteś normalnie... no nie wiem, aż mi wstyd, że wcześniej nie czytałam nic Twojego! Nie wiedziałam, że masz taki talent!
To jest wprost genialnie napisane, już nie wspominając o samym pomyśle!
Jak czytam więcej ff, to tylko utwierdzam się w przekonaniu, że moje marne szkolne opowiadania można spuścić w kiblu Wstyd

I wybacz mi, Timek, że dopiero teraz.
Dołączam do FanClubu!!! I czekam na kolejną część. Romeo, czemuś ty jesteś Romeo.

Perc

Rozdział 6 - Fani

Klub Prim, ten sam czas

Przyjaciele na imprezie dobrze się bawili. Impreza trwała do późna - aktualnie było po północy.
Cade przyglądał się wszystkiemu - tańczącym parom, tym nie tańczącym i nawet wystrojowi. Sala była ogromna i maksymalnie pełna, zresztą nie ma co się dziwić.
Była oczywiście ciemno, a z sufitu oświetlała ludzi ogromna Discokula, mieniąc się różnymi kolorami tęczy. Grała oczywiście głośna muzyka i wszyscy skakali jak szaleni.
Cade lekko "potańcywał" obok Alicji. Ogólnie nie był wielkim fanem dyskotek, przyszedł na imprezę tylko ze względu na dziewczynę. Ale nie znalazł okazji do końca przy łupiącej z głośników głośnej muzyce.
Alicja chyba za to dobrze się bawiła. Wymachiwała pięściami w powietrzu, krzyczała, lekko się bujając i śmiejąc.
- Co tak stoisz, Cade? - spytała Alicja i lekko go szturchnęłą.
Uśmiechnął się lekko.
Nagle muzyka się zmieniła. Leciały już wolniejsze kawałki miłosne. Cade kątem oka zobaczył ubraną na zielono postać, dziewczynę, z blond włosami i zdenerwowanym wyrazem twarzy, zmierzającą w stronę miejsca DJ-a. Samanta.
Chwilę potem zaczęły lecieć już wolne ballady, idealne do tańca.
Zmieszał się trochę, ale spojrzał na Alicję i gestem spytał, czy chce zatańczyć. Skinęła wesoło głową i zbliżyli się do siebie.
Tańczyli wolno, patrząc sobie w oczy. Mijały minuty, ale oni nie liczyli czasu. Nawet nie chcieli, by ta chwila kiedykolwiek się skończyła.
O właśnie wtedy salę ogarnęła całkowita ciemność. Zgasła discokula i przestała grać jakakolwiek muzyka.

***

Mężczyzna z wyrazem triumfu na twarzy odłączył bezpieczniki w całym lokalu. Teraz wystarczy tam wpaść i porwać kolekcjonera.
Wszystko idzie zgodnie z planem.
Ostatni raz spojrzał na ekran urządzenia namierzającego.

***

- Co się stało? - spytał kobiecy głos. Lady Gaga?
- Spokojnie, panujemy nad sytuacją - powiedział tubalny i donośny męski głos. - Zaraz włączymy awaryjne zasilanie.
I faktycznie, chwil potem znowu zaświeciły się światła i z głośników rozbrzmiała muzyka. Wszyscy na nowo rozpoczęli zabawę, jakby się nic nie stało.
- Było fajnie - powiedział Cade do Alicji. Znowu zaczęła grać muzyka w stylu "łup łup" i już nie mogli tańczyć. Ale na pewno ta chwila zostanie na długo w ich pamięci. Byli tego pewni.
- Matko matko matko, O mój Boże o mój Boże o mój Boże to oni! - usłyszeli dziewczęcy głos, a potem grupowy pisk. - Cadelicja? O matko o matko o matko! Co w finale sezonu? Wrócicie do siebie? Będzie więcej romantycznych scen? Wy musicie być razem, jesteście dla siebie stworzeni, o matko o matko o matko! - mówiły tak szybko, że ciężko szło zrozumieć.
- Eej ej, spokojnie - powiedział Cade powstrzymując kolejną nawałnicę pytań. - Damy wam autografy i spokojnie się wycofacie, dobra?
Ale nikt go nie słuchał. Dziewczyny miały jakiś błysk w oku, jakby zaraz mieli się na nich rzucić, rozebrać z ciuchów i każdy kawałek materiału czcić na małym ołtarzyku. Cade i Alicja nie mieli zamiaru tego ZNOWU przechodzić.
Chyba szefowa grupy, ruda wysoka dziewczyna już miała wydać rozkaż do ataku.
- Dobra Alicja, na trzy ... - powiedział wolno Cade, bardzo wolno wymawiając każde słowo. - Raz...
- Dwa ...
-Trzy - i to powiedziawszy chwycił Alicję za rękę i pobiegł z nią w stronę wyjścia.

***

Mężczyzna otworzył szeroko oczy.
Cel się przemieszczał. Jak to możliwe?
Właśnie, to niemożliwe. Trzepnął maszynę ręką będąc pewny, że to pomyłka sprzętu.
W rezultacie Lokalizator pokazał odczyty całego klubu, gdzie wszyscy ruszali się tam i z powrotem, w inne strony. Będąc pewny, że to awaria maszyny przeklął cicho. Nie udało się.
Ale kiedyś jeszcze dorwie tą osobę, pomyślał i poprawiając kaptur na głowie, wrócił do swojej kryjówki.

***

Cade i Alicja długo biegli, aż nawet zaczął padać deszcz. Dotarli pod hotel Prim i głośno się roześmiali.
- Niezła akcja - powiedziała Alicja i znowu się zaśmiała. Uwielbiał, kiedy się śmieje.
Potem nastała niezręczna cisza. Cade popatrzył na dziewczynę.
- Alicjo ... - wyszeptał i nie mówił więcej. Złapał ją za ramiona i pocałował.