[Płyta] Slash

Muffy

Na temat solowej, debiutanckiej płyty Slasha, gitarowej legendy zespołu Guns N’ Roses, zdania krytyków są podzielone. Jedni chwalą tego pana za kawał dobrej roboty, inni krzywią się z niesmakiem i smutno kręcą głową mówiąc, że dobre czasy Slasha już minęły. Przyjrzyjmy się więc bliżej nowemu albumowi rockowego gitarzysty…
„Ghost” nagrany w duecie z Ian’em Astbury’m i Izzy’m Stardlinem to utwór, który otwiera krążek. Dobry, pełen rock n’ rollowej energii, który jednak jest dopiero rozgrzewką przed następnymi, barwnymi piosenkami, takimi jak „By The Sword” nagrane z Andrew Stockdale’m. To właśnie jest to jeden z najlepszych, jeżeli nie najlepszy utwór na płycie. Lekki, niezbyt skomplikowany. Głos Andrew, nieco jękliwy, ale bardzo melodyjny, świetnie współgra z klimatycznym graniem w stylu lat 80’ Slasha. To wszystko sprawia, że „By The Sword” można nucić całe dnie. Świetnie wypada też kawałek bez wokalu, mianowicie „Watch This” z Duff’em McKagan’em grającym na gitarze basowej i Dave’m Grohl’em za perkusją. Jest mocny, energetyzujący i daje porządnego kopa. Kojarzy się nieco z muzyką starych Guns N’ Roses. Spokojniejsze „Gotten” w duecie z Adamem Levine to również ładny i poruszający utwór z intrygującą, świetną gitarową solówką... Co ciekawe, na albumie znajduje się również piosenka nagrana z Fergie. Tak, właśnie tą Fergie, która śpiewa o swych jędrnych pośladkach i ukochanych imprezach w zespole Black Eyed Peas. Co jeszcze ciekawsze – zaśpiewała nadzwyczaj dobrze i udowodniła, że jednak ma mocny głos o ciekawej barwie i potrafi nim uwodzić słuchacza. Niestety, dosyć blado, nudno i bez pomysłu prezentuje się duet z Księciem Ciemności, Ozzy’m Osbournem, po którym – co jak co - spodziewałam się czegoś więcej.
Mówiąc krótko, płyta Slasha jest bardzo dobra, choć do geniuszu jej brakuje. Relaksująca, nie przytłacza, melodie szybko zapadają w pamięć. Nagrana w charakterystycznym stylu, który gwiazda zdążyła zaprezentować w czasie swojej kariery z Guns N’ Roses czy Velvet Revolver. Więc tak jak Chris Cornell w utworze „Promise” wymusza na kimś pewną miłosną obietnicę, tak niech pan, panie Slash obieca nam, że następny album będzie równie dobry lub jeszcze lepszy.

TheEmulgator

Płyta nie powala. Największym atutem jest mnogość znanych gości, którzy podśpiewują w utworach Wesoly

Mi najbardziej do gustu przypadł utwór z Iggim Poppem, "We all gonna die".